Post Description

Met dank aan de originele posters indien het niet door mij geript is...
Thanks to the original posters if not ripped by myself...

01 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - My Heroine.mp3 
02 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Babylon.mp3 
03 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Every Dawn's a Mountain.mp3 
04 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Sanpaku.mp3 
05 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Sanctuary (feat. Mitski).mp3 
06 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Raven.mp3 
07 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Willow.mp3 
08 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Elegy.mp3 
09 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Dissolve.mp3 
10 - Tamino - Every Dawn's A Mountain - Amsterdam.mp3 
993 - MP3Verification.log 
999 - Tamino - Every Dawn's A Mountain.jpg 
Tamino - Amsterdam.lrc 
Tamino - Babylon.lrc 
Tamino - Dissolve.lrc 
Tamino - Elegy.lrc 
Tamino - Every Dawn's a Mountain.lrc 
Tamino - My Heroine.lrc 
Tamino - Raven.lrc 
Tamino - Sanctuary (feat. Mitski).lrc 
Tamino - Sanpaku.lrc 
Tamino - Willow.lrc 
Oor Review ---------------------

album pop Tamino Every Dawn’s A Mountain COMMUNION

Tijd.
Het zou slechts een kwestie van (weinig) tijd zijn voor België een nieuwe wereldster rijk was.
Zo dacht ik – en velen met mij – in 2016, bij het horen van de live gezongen debuutsingle Habibi door deze ontdekking van Tom Pintens tijdens een radiosessie met Het Zesde Metaal.
De in Mortsel geboren Tamino-Amir Moharam Fouad (half Vlaams, half Egyptisch) was toen 20 jaar en al gestopt op het Amsterdams conservatorium.
Wegens niets meer bij te leren, tijd om de vleugels uit te slaan, zoiets. 
De ontdekking van Tamino door de rest van de wereld vordert traag maar gestaag.
Hij is geen groot branieschopper, meer een ingetogen soort Jeff Buckley (Tamino zelf haat de vergelijking, dat snap ik ook, maar hem met een mindere God vergelijken zou een belediging betekenen).
Op zijn tweede album Sahar (2022) hoorden we hem zingend verklaren hoe zijn kleine wereld er vlak voor zonsopgang vanuit zijn Antwerpse kamer in zijn altijd vurige gedachten uitzag.
Dat doet hij feitelijk nog altijd, alleen nu vanuit een kamer met uitzicht op een straat in New York, zijn nieuwe woonplaats.
Zijn teksten zitten vol metaforen, gedachtenspinsels waarin hij in weinig woorden veel weet te zeggen, over verlangens, troost, geluk of zaken die verloren gingen, 
of altijd opnieuw onderhevig blijken aan onzekerheden, zoals de liefde.
Ook blikt hij openhartig terug op zijn tijd in Amsterdam.
De tien nieuwe songs nam hij deels onderweg op.
Met zijn vaste kompaan PJ Maertens, maar ook met een reeks co-producers in studio’s in New Orleans, Brussel en New York.
Songs als Babylon, My Heroine en het duet Sanctuary (met de in Japan geboren Amerikaanse singer-songwriter Mitski) blijken tijdloze parels.
Soms dankzij zijn spel op de Arabische oed (een peervormig snaarinstrument), waarop hij ze ook componeerde, soms vanwege een Massive Attack-achtige groove (Raven), 
maar altijd dankzij die machtige, nergens geforceerd ingezette stem. Tijd. Ja, het wordt tijd dat iedereen dat hoort.