Post Description

Alternative, Japan.

In De Volkskrant staat:

Ichiko Aoba schrijft muziek als ze volmaakt ontspannen is en nog net niet in slaap valt, zei ze onlangs in een interview. Dan komen de woorden en de melodieën, die Aoba daarna vaste vorm laat krijgen aan de piano of op de gitaar.

De liedjes op haar album Luminescent Creatures mogen sereen zijn, slaapverwekkend zijn ze helemaal niet. De Japanse zangeres en componist maakt tokkelende gitaarliedjes als Aurora weliswaar transparant en fragiel, gezongen met een vaak wat zuchtende, hoge en eng zuivere stem, maar haar wonderlijke zanglijnen nemen steeds een afslag die je net niet verwacht. Het prachtige Luciférine is ook zo’n verraderlijk complexe compositie, waarin een kabbelende piano, strijkers en harpen om elkaar heen draaien en die magische stem van Aoba steeds weer met nieuwe noten strooit, die het hele nummer weer een andere kant opduwen.

Als luisteraar wordt je onherroepelijk meegesleept. En al moet je de teksten eerst even door een vertaalmachine halen: je voelt haast instinctief aan dat Aobo zingt over water, over wind of over een licht dat ergens diep in de ziel schijnt. Dat Aoba momenteel de wereld overgaat als een groot Japans liedjesfenomeen en zelfs een cultachtige fangemeenschap achter zich aan heeft gekregen, is niet zo verwonderlijk. Iedereen die haar muziek voor het eerst afspeelt, zal er onmiddellijk de helende kracht in herkennen. Aoba kan een knoop uit de maag zingen.

De liedjes op Luminescent Creatures zijn minder etherisch en minimalistisch als die op haar vorige albums. In het stille pianolied Tower herken je de ijzersterke, soundtrackachtige melodieën van de grote Japanse rustcomponist Ryuichi Sakamoto (1952-2023), die een groot bewonderaar was van Aoba. Haar muziek balanceert prachtig tussen pop en klassiek, tussen mysterieuze folk en zelfs het Franse chanson. Maar in het haast ondraaglijk mooie Prisomnia weet je helemaal niet meer wat je hoort en dat hoeft ook niet. Ogen dicht, kopje-onder gaan.

Sommige nummers lijken wat abrupt te eindigen. Dat hoort zo. 

Op Pitchfork staat ook een mooie review:
https://pitchfork.com/reviews/albums/ichiko-aoba-luminescent-creatures/

Tracks:
01. COLORATURA
02. 24° 03' 27.0 N 123° 47' 07.5 E
03. mazamun
04. tower
05. aurora
06. FLAG
07. Cochlea
08. Lucifèrine
09. prisomnia
10. SONAR
11. .惑星の泪 (Wakusei No Namida)

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen. Oh ja, MP3 doe ik niet aan.